در کشاورزی قراردادی، قرارداد ی پیش از آغاز فرآیند تولید، بین کشاورز و خریدار برای مدتی معین به صورت کتبی منعقد می شود و در آن، کشاورز متعهد می شود مقادیر توافق شده از یک محصول کشاورزی را با رعایت استانداردهای کیفی و زمان مورد نظر خریدار، تولید و عرضه کند. در مقابل، خریدار ضمن خرید محصول با قیمت توافق شده، تولیدکننده را از طریق تأمین بخشی از نهاد ههای کشاورزی، آماده سازی زمین، ارائه توصیه های فنی و غیره حمایت می کند. توسعه کشاورزی قراردادی به دلایل مختلف مانند اشتغال زایی، افزایش عملکرد، تولید هدفمند، بهبود فرآیند بازاریابی و فروش و توسعه صادرات بسیار مهم است. این نظام، در بیشتر کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه به عنوان یک راهبرد ملی در توسعه کشاورزی، مدیریت ریسک های بازار (به ویژه قیمت ها)، ایجاد امنیت و ثبات درآمدی برای کشاورزان و بهبود کیفیت و استاندارد محصولات مورد توجه قرار میگیرد. در حال حاضر، فقدان قوانین و مقررات ویژه کشاورزی قراردادی و نیز نبود راهبرد مشخص در سطح کلان، سبب شده است تا نتواند به صورت یک ابزار مناسب در تنظیم بازار و نیز سیاستهای کلان بخش کشاورزی ایفای نقش کند.
